Journal Issues

                இயல், இசை, நாடகம் என்னும் முப்பெரும் பிரிவினை உடையது தமிழ் மொழி.இவ்வகை இணைந்த பகுப்பு வேறு எந்த மொழியிலும் இல்லை.நாடகம் இறுதியில் இருந்தாலும், இயலையும் இசையையும் தன்னுள்ளே கொண்டிருப்பதால் நாடகத்தின் முதன்மையை நன்கு அறியலாம்.இயலிசையால் காதுக்கும், கூத்தால் கண்ணுக்கும் இன்பம் பயக்கும் இக்கலையினை “பாமர மக்களின் பல்கலைக்கழகம்” என்கிறார் நாடகக் கலைஞர் டி.கே.சண்முகம்.தனி பாடல்களுக்கு அபிநயம் பிடித்து ஆடுவதை ‘நாட்டியம்’ என்றும், ஏதேனும் ஒரு கதையை தழுவி வேடம் புனைந்து ஆடுவதை ‘நாடகம்’ என்றும் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

                பிறர் செய்வது போலவே நாமும் செய்து காட்டுவது என்னும் விளையாட்டு உணர்ச்சியின் விளைவே நாடகம். தொடக்கத்தின் மரப்பாவை கூத்தாகிப் பரிணமித்து பொம்மலாட்டமாகவும், தோற்பாவைக் கூத்தாக வளர்ந்து, நிழற்பாவைக் கூத்தாகச் சிறந்து, இறுதியில் உயிரற்ற பொம்மைகள் இயங்குவதற்கு மாறாக உயிருள்ள மாந்தர்களே வேடம் புனைந்து ஆடும் நிலைக்கு வந்து நாட்டியமாகி, நாட்டிய நாடகமாகி இன்றைய நாடகக் கலையாக வளர்ந்துள்ளது. விளையாட்டு உணர்வால் தோன்றியதால் என்னவோ இன்னும் “வேடம் கட்டி விளையாடுவது” என்று நாடகத்தைச் சொல்கின்றனர்.

                பரந்து விரிந்த இஸ்லாம் மதத்தில் இன்றைய படைப்புக்களையும், படைப்பாளிகளையும் பட்டியலிட்டுக் கொண்டே செல்லலாம்.முஸ்லிம் புலவர்கள் இசைப்பாடல்கள் மூலம் தமிழுக்கும், தமிழிசைக்கும் பல படைப்புகளை அள்ளித் தந்துள்ளனர்.19ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த குணங்குடி மஸ்தான் சாகிபு அவர்களின் இசைப்பயணம் தொடங்கி இன்றுவரை உள்ளவர்களின் இசை ஆர்வத்தை ஆராய்ச்சி செய்து பார்க்கையில் இசையின் மீது மிகுந்த ஈடுபாடு உள்ளவர்களாக இஸ்லாமியர்கள் திகழ்ந்துள்ளனர் என்பது தெரியவருகிறது. அந்த வகையில், இன்று தமிழகத்தின் தென்மாவட்டங்களில் கோவில்களில், கிராம திருவிழாக்களில் நாடகம் பார்க்க வரும் எல்லோருக்கும் அறிமுகமான நாடகக் கலைஞர் சேக். சாகுல் ஹமிது என்னும் இராஜாமுகமது அவர்களின் இசைப்பயணத்தை வெளிக்கொணரும் முயற்சியாக இப்பதிவு அமைகிறது.